Het Vlaams Belang stelt vast dat de anderstalige dienstverlening door de VDAB dreigt te leiden tot feitelijke meertaligheid. Een al te ruime communicatie in andere talen bevordert de integratie niet en geeft een verkeerd signaal, vindt de partij. “De Bestuurstaalwetgeving stelt dat overheidsdiensten enkel in het Nederlands mogen communiceren met de burgers. Ik heb de indruk dat de VDAB deze wetgeving vaak niet naleeft”, zo zei Vlaams Volksvertegenwoordigster Ilse Malfroot (Vlaams Belang) in het Vlaams Parlement.

Een overheidsdienst in Vlaanderen mag volgens adviezen van de Vaste Commissie voor Taaltoezicht slechts onder bepaalde – cumulatieve – voorwaarden in een vreemde taal communiceren. Die dienst of instantie mag dat zeker niet systematisch doen, maar slechts uitzonderlijk of als overgangsmaatregel (dit wil zeggen tijdelijk) en in beperkte gevallen. Het gebruik van de vreemde taal moet bovendien verantwoord worden door een bijzonder doel, zoals de toeleiding naar de arbeidsmarkt of naar een opleiding.

“Een meertalige dienstverlening bevordert de integratie niet en geeft een verkeerd signaal”

Het Vlaams Belang stelt vast dat de communicatie van de VDAB in andere talen in de praktijk dreigt te leiden tot meertalige dienstverlening. “Dit bevordert de integratie niet steeds en geeft een verkeerd signaal”, reageert Malfroot. “Bovendien ontstaat zo ‘ruis op de lijn’ als de kennis van de medewerker van de andere taal beperkt is, en er bijgevolg foute informatie wordt gegeven.” Soms worden er door de VDAB ook tolken ingezet. Opvallend is dat dit vooral gebeurt in Oost-Vlaanderen. Liefst 615 van de 767 tolkaanvragen in 2020 gebeurden in de provincie Oost-Vlaanderen exclusief Gent.

Volgens Malfroot tonen de cijfers inzake het tolken – en de oververtegenwoordiging ter zake van Oost-Vlaanderen – aan dat er bij de VDAB alvast geen eenvormige toepassing van de taalregels is. Het Vlaams Belang wil dan ook dat er strenger toegezien wordt op de naleving van de taalwetgeving. “Het taalbeleid van de VDAB moet geëvalueerd en waar nodig bijgestuurd worden”, stelde Malfroot. “Want het Nederlands is de enige en exclusieve bestuurstaal en dat moet zo blijven.”

Het Vlaams Belang pleit overigens ook al langer voor een kordatere aanpak van steuntrekkers die weigeren inspanningen te leveren om werk te vinden. Uit cijfers blijkt dat dat het maar zeer zelden gebeurt dat een werkonwillige zijn uitkering verliest. Het gaat om nauwelijks enkele tientallen gevallen per jaar voor heel Vlaanderen. “Een dwingendere aanpak van mensen die zich bewust onbeschikbaar houden voor de arbeidsmarkt door te weigeren onze taal te leren, dringt zich op”, besluit Malfroot. “Wie geen spanningen levert, moet gesanctioneerd worden. Het pamperbeleid moet stoppen.”